Kryjówka Wilhelma

-Cały dzień? Cożeś znalazła?-

-Nic. Zupełnie nic.

Spojrzał na jej kieszeń, w której trzymała zdjęcie.
-A to?-

-To? Znalazłam.

-Mogę zobaczyć?-

-Zdziwisz się.-podała mu zdjęcie.

Obejrzał.
-Po co ci moje zdjęcie?-

-Chciałam się spytać czy zgubiłeś.

-Kto ci je dał?-

-Znalazłam je.

Nicol weszła do kryjówki i spostrzegła Wilhelma i Jessickę (jak źle piszę to sorry).
-Hej. -Powiedziała.

Wziął ze sobą zdjęcie.
-Jeszcze porozmawiamy.- dodał.
-Ta, cześć.- powiedział do Nicol.

-Znalazłam jeszcze coś. -Powiedziała ściągając ostrożnie plecak i wyciągając z niego 6 małych królików.

-Jeśli się uda to utuczy się je na tyle, że na zimę będzie jedzenie.-

-Eh... Szkoda mi ich trochę było tak zostawiać... -Po czym wyciągnęłam jeszcze tego zmasakrowanego.

-Takie czasy.- stwierdził.-ale nieźle się obłowiłaś.-

-Mam coś jeszcze. -Powiedziałam i wyciągnęłam węża. -Ale ten to już nie do zjedzenia.

-To co z nim zrobimy?-

-Hmm... Mięso ze środka wygrzebię i będzie skóra... do ozdoby.

-Zrobimy sobie buty z węża.-

-Nie... Mam inny pomysł, ale o tym kiedy indziej, idę spać i ukryję zdobycz. -Więc Nicol wszystko to wzięła i poszła do trójki

Natomiast on poszedł do jedynki, bo to jego pokój, zamknął się na klucz, przyblokował drzwi krzesłem, zakleił dziurkę od klucza taśmą. Chyba nikt nie wejdzie...