Kryjówka Wilhelma

Wiec szybko zjadła swoją kukurydzę.

Podniósł klapę pod schodami, pod którą była drabina.
-Idź przodem.-

Popatrzyła się w dół, po czym zaczęła schodzić.-Mam nadzieje że nie będzie tam narzędzi sado-maso...

-Tylko haki do wieszania świń.- powiedział, wszedł, zamknął klapę.

-Przypomniała mi się historia z nimi...

-Doprawdy?- powiedział. Gdy zeszli, przesunął szafę tak, by nikt inny się nie zmieścił.

-No... I ile będziemy tu czekać?

-Nawet kilka godzin.- stwierdził, po czym rozpalił ognisko. Dopiero wtedy widać było kilka czerwonych kanap, żółtozielone ściany, stolik i rożen do pieczenia mięsa.

Położyła się na kanapie.-Jest szansa że ktoś na górze jakoś nas znalazł.

-Szczerze? Wyglądam na dobrotliwego gospodarza przyjmującego w swoje progi wszystko, co się rusza i nie pluje pajęczyną?-

-Mnie przyjąłeś. Ale uprzedzam że się nie dam.

-Przyjąłem, bo nie wiedzieć czemu uwierzyłem w twoją neutralność.- powiedział, kierując się do biblioteczki.

-Masz jakieś książki?

-Szekspira, Mickiewicza, Lindgren, Homera, Tolkiena...- stwierdził, sięgając po jedną ze swoich ulubionych książek- LOTRA

-Ciekawe...-ziewnęła i wlepiła wzrok w sufit.

Siadł naprzeciwko niej.
-Mówiłaś coś o historii z hakami.-

-Za długa, nie chce mi się opowiadać.

-yhym.- powiedział, po czym zaczął ponownie czytać Tolkiena. W tym momencie do pokoju wpadł nieumarły.

-Myślałam że nie wejdą...-Wstała z kanapy.

-Ale co nie wejdzie?- powiedział, nie odrywając wzroku od książki.

-Nie wi...?-zamilkła. Zamrugała oczami, potrząsnęła głową i spojrzała w miejsce w które upadł trup.

-Mam chyba jeszcze trochę melisy w kuchni, potrzebujesz?-

Usiadła na kanapie i złapała się rękami za głowę.-Poproszę.

Odsunął szafę, poszedł do kuchni, zabrał czajnik z wodą, kubki dwa i melisę. Wrócił na dół, zablokował drabinę. Położył wodę na rożnie.
-To poczekaj chwilę. Potwory chyba się już oddalają.-

-Dobrze... poczekam...