Stary młyn

Oto młyn, do którego prowadzi ul. Nowołmyśka. Stary, przeżarty przez szczury i zgniliznę. Ponoć użytkowany przez czeski gang.

-To tutaj...-szukała znaków szczególnych i innych tego typu rzeczy, które kojarzyły by się z napisem na kartce.

Wszystko się zgadzało, była dobra ulica... chyba. Ale co oznaczało "kb"? Dlaczego te domy nie mają numerów?

-kb...-rozglądała się za czymś, co mogło się dać jako skrót.

Szkoda, że nie znała ruskiego.
Tymczasem przybyła tu Evelyn i Wilhelm.
-To tutaj, w tym młynie.- powiedział.

-Skąd ty to wiesz?


Więc pomyślała, że pójdzie do młyna.

-Z różnymi się trzymało.- stwierdził. A w momencie, gdy już otwierał drzwi młyna, zderzył się z damą...

Odsunęła się lekko-JAK TY ŁAZISZ?

-Bardziej mnie interesuje, dokąd to ty leziesz.-

-Do tego młyna.

-Po cholerę chcesz się włóczyć po nieswoim domu?-

-A to niby twój dom?

-Mojego kumpla.-

-Ciekawe, bo ten kumpel był trochę nieżywy.

-Dlatego zabiorę jego rzeczy, żeby tacy jak ty ich nie splądrowali.-

-Tak, tak już ci wierzę.

-Idź już sobie, dobrze? Chcesz ubrań? Proszę. Możesz sobie wybrać kurteczkę.-

-Och, twoja wielkoduszność panie onieśmiela mnie.-otworzyła drzwi.

A Evelyn się podśmiewała.

-Nie ma za co- i tak zdechniesz za kilka tygodni, ty suczo. pomyślał, wchodząc do młyna.

Evelyn weszła za nimi, nadal się podśmiewając.

-Ty bierzesz te dwie... A my resztę.- powiedział, wskazując na koszyk z 7 kurtkami.

Więc wzięła dwie kurtki, Evelyn wzięła sobie jedną, bo samolubna.

Założył jedną, bo tylko tyle było na jego wzrost.
Wyszli więc z młyna...
Stała przed nimi grupka ludzi, trzech rosłych słowian.
-Kogo my tu mamy? Dwie sucze i Wilhelma... O, czyżbyś wreszcie pokazał jaja, stary ch*ju? A może dalej ryczysz w poduszkę po żonce? Jesteś żałosny...- stwierdził ten, co stał na środku.
-Wojtek... Weź się kurwa zamknij, nie ośmieszaj się.-

Dziewczyny na razie się nie mieszały, chciały zobaczyć jak rozwinie się sytuacja.

Biegł więc, lecz już bez śmiechu. Zobaczył jakiś stary młyn toteż zasłonił lewą ręką twarz, a w prawej chwycił kawałek ostrego szkła, chowanego w pasie. Obok niego stali mężczyźni.
"A może by tak...." przyśpieszył z nieludzkim uśmiechem na twarzy oraz uniósł wpijający się w zaciśniętą dłoń kawałek.