Kryjówka Wilhelma

-Ośrodki przetrwania albo giną od buntów, jeśli są surowe albo ot truposzy, czyli gdy nie są surowe. Nie ma dobrej opcji.-

-Może jednak się komuś uda...

-Jest wielu, którym się udało. Ty myślisz, że co teraz robią prezydenci, królowie, premierzy i sławy? Siedzą gdzieś pod ziemią i mordują wszystko, co podejdzie, niezależnie od tego, czy żywe to czy martwe.-

-Albo zginęli przez tłum nieżywych fanów.

-Uciekli zanim lud dowiedział się o wszystkim. Miałem kumpla polityka.-

-I tak prędzej czy później zginą.

-Wszyscy kiedyś zginą. Czy to przez chorobę, czy przez zarażenie, czy przez starość. Nie ma różnic.-

-Ale po co zawracać sobie tym głowę? Liczy się to co teraz.-uśmiechnęła się.

-Dwa trupy za oknem.- również się uśmiechnął, tyle, że sarkastycznie. Bo to cham był.

-Możesz dołączyć.

-Ty z twoim zadrapaniem masz większą szansę.- odparł.

-Ugryzę cię.

-Tylko się po drodze nie przewróć.- A ta panienka to zaprawdę była niewyżyta studentka.

-To mogę sobie pójść...

-Trupy czekają. A jeśli nie masz gdzie się podziać, to możesz tu zostać, mam trochę wolnych pokoi.-
//podpowiedź: to blok.

-Przekonałeś mnie.

-Losuj numer od dwóch do dwudziestu.-

-Ee... 7.

-gratuluję, od teraz będziesz za każdym razem by cokolwiek zrobić biegała dwa piętra.- powiedział, rzucając jej klucz do "7".
-trzeba jeszcze sprawdzić, czy dawni lokatorzy sobie poszli. Podatków nie płacą. Eksterminacja się należy.-

-Coś czułam...-wiec poszła te dwa piętra wyżej, do siódemki i otworzyła drzwi.

Pokój brudny, usyfiony, mieszkał w nim pewno student, który właśnie przyszedł ją przywitać.

-...-spojrzała na niego.

No bez przesady, tak prostej aluzji nie zrozumieć. Trup machnął przed nią ręką, ona jednak zdążyła wykonać unik.

Kopnęła trupa, bo zboczeniec się do mieszkania włamuje.

Trup odsunął się kilka metrów, wstał jednak i ponownie spróbował podejść do panny.