Ratusz

Wnętrze ratusza. Kilka zawalonych pokojów, kręte schody na górę i dużo otwartej przestrzeni.

Wszedł wewnątrz ratusza. W rękach trzymał siekierę.

Ona stała za nim i się rozglądała. Ciągle trzymała broń w gotowości.

Potwory zaczęły napierać na drzwi.
On próbował je zamykać najmocniej jak umiał (czyt. zaparł się tak, by drzwi się nie otworzyły).
-Uciekaj na górę.-

-I mówisz mi że sobie poradzisz?

-nie, ale zatrzymam ich jak najdłużej. Zdejmiesz ich ze schodów.-

-No dobrze...-porozglądała się przez chwile, po czym wbiegła schodami na górę.

Wreszcie trupy okazały się od niego silniejsze i wypchnęły drzwi. Zaczął ciąć pierwszego, który wszedł.
Niestety nie udało mu się to i machnął w powietrzu, tylko zwracając na siebie uwagę.

Dziewczyna wycelowała z karabinu w najbliższego zimnego. Po chwili strzeliła.

Tak więc trafiła w potwora, choć nie w głowę a w jabłko adama. Potwór padł martwy na ziemi.
Na kolejnego zamachnął się Wilhelm. Ten również trafił, a jego siekiera ucięła bestii ramię i wbiła się w klatkę piersiową.
Potwory -2
Evelyn Amunicja -1

Strzeliła do kolejnej bestii. Po czym ,postanowiła zawalczyć wręcz i wyciągnęła kij i pobiegła na dół.

Strzała ledwo co drasnęła potwora, który cofnął się jednak, spowalniając resztę.
W tym momencie Evelyn zauważyła w oddali swojego ojca.
-1 amunicji
Wilhelm natomiast wyciągnął broń z bestii i spróbował ranić tę, która przed chwilą spróbowała kuli.
Potwór padł.
-1 potwór
Pozostały 3
//nie ma mnie na czacie, dzięki temu zostanę 10 minut dłużej .-.

Zatrzymała się i popatrzyła na ojca z wytrzeszczem na oczach.

Wystarczyła chwila nieuwagi, by Evelyn oberwała. Potwór drasnął ją na policzku, jednak zanim zdążył ją ugryźć, Wilhelm uderzył go tylną częścią siekiery (tą płaską). Mózg bestii spoczął na ścianie, reszta padła.
-5HP Evelyn

Wkurzyła się, lekko mówiąc.-Sama bym sobie poradziła.

-Kłamiesz.- odszedł od drzwi na spotkanie dwóm ostatnim potworom.
Siekiera ugrzęzła w łbie przedostatniego. I tak oto Evelyn stała się panią życia i śmierci tego chama.
-1 potwór
1 został

Podeszła do ostatniego i uderzyła go mocno z kija.

Kości zagruchotały, a potwór padł martwy.
-Nic ci nie jest?- zapytał Wilhelm.
//zedytuj kp. -5 hp -2 amunicji.

Dotknęła swojego policzka.-Nie.

//Wyprzedziłem twoje myśli

Tatuś stanął kilkanaście metrów od niej i pomachał jej.
-To dobrze. Dokąd teraz idziesz?-

-Po swoje sprawy.-podeszła do ojca.

A ten zamienił się w pył. Czyżby dziewczyna zaczęła popadać w obłęd?
-Aha. Super. Idź więc.-
//zaraz spadam, 10 minut mam ;c

-E... Ten...-rozglądała się lekko zaskoczona.

-Hm?- spytał się, choć nie był pewien, czy to było pytanie do niego. Jednocześnie zaczął sprawdzać, czy trupy nie mają czegoś wartościowego.
//o 20 wrócę, pa!

-Mam jakieś zwidy...